تحقیق روستای دوز عنبه
دانلود تحقیق روستای دوز عنبه ;روستای دوز عنبه;فعالیت اقتصادی ساکنان روستای دوز عنبه;منابع آب روستای دوز ;موقعیت جغرافیایی;امازاده ای گمنام
مقدمه
گرچه در عرف و سیاست و فرهنگ و مطبوعات معاصر مملكت ما یك ده در هیچ مورد بهیچ وجه حسابی نمی آید ولی بهر صورت هسته اصلی تشكیلات اجتماعی این سرزمین و زمینه اصلی قضاوت درباره تمدن آن همین دهات پراكنده است كه نه كنجكاوی متتعبان را می انگیزد و نه حتی علاقمندی خریداران رای و سیاستمداران و صاحبان امر را .
چرا گاهی اتفاق افتاده است كه مستشرفی یا لهجه شناسی بعنوان تحقیق در لهجه دور افتاده ای سری به دهات هم زده است و مجموعه ای نیز گردآورده است ولی غیر از آنچه مربوط بمورد علاقه اوست ، نه ازمردم این دهات و نه آداب و رسومشان و نه از وضع معیشتشان چیزی در اینگونه مجموعه ها نمی توان یافت .
یا اگر می توان یافت بسیار گذرا و سرسری است . تقصیر هم از كسی نیست .
ناشناخته های این سرزمین آنقدر فراوان است كه كمتر كسی حوصله می كند به موضوع حقیری بپردازد و وقت خود را صرف تحقیق در مورد یك روستا كند .
این تحقیق در مورد یك روستا است كه هسته اولیه تشكیل آن امامزاده است و در میان روستاهای مجاور اهمیت خاص خود را دارد .
موقعیت جغرافیایی روستای دوز عنبه روی سراشیبی تپه ای كه شیب آن از شمال به جنوب است واقع شده . در قسمت شمال این روستا روستایی به نام اسكول دره قرار دارد و در قسمت جنوب روستایی به نام آجین دوجین قرار دارد و در قسمت شرق روستایی به نام ولیان و در قسمت غرب تپه ای به نام قراول (نگهبان) قرار دارد ، دارای آب و هوای كوهستانی و سرد است و در گذشته تنها وسیله حمل و نقل قاطر و الاغ بود . و روستاییان در گذشته محصولات خود را به دیگر نقاط می بردند و لوازم مورد نیاز خود را از دیگر روستاها تهیه می كردند . در بهار به كشت و كار و كشاورزی مشغول بودند و با فرا رسیدن زمستان به پذیرایی از گاوها و گوسفندان می پرداختند و در فصل پاییر اهالی ده برای غذای زمستانه حیوانات خود انبار می كردند و در زمستان از آنها استفاده می كردند . شغل مردم كشاورزی ، دامداری و در كنار نگه داری گاو و گوسفند مرغ نیز پرورش می دادند و در گذشته كه گاز وجود نداشت زنها مجبور بودند برای گرم كردن خانه و درست كردن غذا از آتش استفاده كنند به این اجاق ها كه روی آنها غذا درست می كردند اصطلاحاً «كله» می گفتند «به فنحه كاو كسره ی» و ساعتها مجبور بودند كه در سرما و یا گرما در كنار آتش غذا درست كنند ، برق هم نبود و از چراغ استفاده می كردند لوله كشی آب در خانه ها موجود نبود و برای تهیه آب باید به چشمه ها و آب انبارها می رفتند كه بعداً به شرح آن می پردازیم . بعد از تقیه امام جعفر صادق نوادگان و فرزندان آنها به خاطر فشار دشمنان هر كدام به طرفی مهاجرت كردند كه از جمله آنان یحیی فرزند امام موسی كاظم به همراه مادر و خواهرش بودند كه اینها به خاطر فشار دشمنان به سمت روستای دوزعنبر كشیده شدند . در آن زمان روستای دوزعنبه خالی از سكنه بود ولی روستای مجاور به نام ولیان كه در آن اربابزادگان و زمین داران زندگی می كردند . بین دو روستای دوزعنبه و ولیان كوهی قرار داشت كه اربازادگان ولیان به خاطر تسلط داشتن بر نواحی فرد یا افرادی را به عنوان نگهبان به آنجا فرستاده بودند و نام آن كوه را به خاطر همان نگهبانان «قراول»
می گویند . در مسیر آمدن این بزرگواران را كه در آنجا مادر حضرت یحیی فرزند خود را سقط می كند و در همانجا برسر و صورت خود می زند و می گوید «حكم والی» یعنی بچه ام كه مانند گل است از بین رفت این راه برا روستاییان دارای ارزش خاصی است . از طرف دیگر گوهرتاج[1] در مشهد به خاطر ارادت به امامان در هر روستا یاهر مكانی كه می دید امازاده ای گمنام هستند برای آنها مقبره ای
می ساخت تا یاد و خاطره آنان از بین نرود و برای امازاده روستای دوزعنبه نیز مقبره ساختند . روستای ولیان سیدنی را به همراه همسرش برای خدمت این امامزاده (مثلاً روشن كردن چراغ و تمیز نگهداشتن امامزاده متعهد كرده بود) و این سید به آباد نمودن این امامزاده مشغول بود .
پنج پسر این سید برجای مانده به نامهای میرقاسم ، میرهاشم ، میرعمو ، میراكبر ، میر مظفر .
خان ها و اربا های ولیان برای جبران زحمات این سید زمینی واقع در روستای شنده به نام مزرعه دادن د این زمین نسل اندر نسل متعلق به سید ها و فرزندان و نوادگان آنها می باشد .
از طرفی دیگر افرادی به نام قنبر و ملی به این روستا آمدند و ازدواج كردند اینها نیز دارای فرزندانی شدند و در این روستا سكنی گزیدند و به این ترتیب روستا سه طایفه خانوادگی به نامهای حسینی قنبریها و قلی زاده به وجود آمدند .
نام گذاری روستا :
عده ای معتقدند كه چون یك مرد در مابین دو زن (یعنی امامزاده یحیی و مادرش بی بی شهربانو و خواهرش بی بی سكینه) قرار دارد و نام آن را «دو زندر بهر » نامیدند و بعدها به خاطر تلفظ راحت تر آن را به طور مخفف «دوزعنبه » نامیدند .
و عده دیگر معتقدند كه چون یك «دیزنی و انبر» از این روستا پیدا شده آن را دنیزی و انبر نامدند و بعدها این هم به طور مخفف دوزعنبه نامیدند.
فعالیت اقتصادی ساكنان روستا :
ساكنان روستا در گذشته درآمد خود را از راه دامداری و به خصوص كشاورزی تأمین می كردند و وسایل مورد نیاز خود را مانند غذا ، لباس ، تهیه منزل و لبنیات و … را از طریق پولی كه از همین فعالیتها بدست می آوردند تهیه می كردند .
[1]-گوهرتاج : همه یكی از پادشاهان ایرانی كه ارزش و احترام زیادی برای امام ها و امامزاده ها قایل بود و هرجا امامزاده ای گمنام بود برای آن مقبره درست
می كرد.
