ناتوانی های بیان نوشتاری (اختلال در جمله نویسی و انشاء)
ناتوانی;بیان نوشتاری;اختلال;جمله نویسی;انشاء;مقاله;پژوهش;تحقیق;پروژه;دانلود مقاله;دانلود پژوهش;دانلود تحقیق;دانلود پروژه;مقاله ناتوانی های بیان نوشتاری;پژوهش ناتوانی های بیان نوشتاری;تحقیق ناتوانی های بیان نوشتاری;پروژه ناتوانی های بیان نوشتاری
ناتوانی های بیان نوشتاری (اختلال در جمله نویسی و انشاء)
پیشگفتار
بر طبق 142-94.P.L یكی از انواع ناتوانی های یادگیری، بیان نوشتاری است از زمانی كه در سال 1975 این عنوان مطرح گردید، واژه بیان نوشتاری، هجی كردن و همه اشكال دیگر ارتباط كتبی را در بر گرفت.
یكی از مهمترین مهارت هایی كه كودكان می بایست بر آن تسلط پیدا كنند ارتباط برقرار كردن است. یعنی فهمیدن آنچه كه دیگران می گویند و بیان عقاید و منظورهایشان بصورت شفاهی و كتبی.
از طریق ارتباط برقرار كردن كلامی و غیركلامی است كه ما موضوعات، وقایع و روابط خود با یكدیگر را بازنمایی می كنیم. بر روی این عقیده كه بیان نوشتاری مناسب برای ایجاد ارتباط، برای پیشرفت در مدرسه و برای زندگی روزمرة امروزی، اساسی است، توافق وجود دارد. علی رغم پیشرفتهای تكنولوژی در رشد تایپهای الكترونیكی، پردازش گرهای لغت و كامپیوترها، هنوز یادگیری خواندن و نوشتن ضروری است.
هدف ما در این مقاله:
1- توصیف مشكلات اصلی در كودكان در ارتباط نوشتاری و ارائه برخی متدهای ترمیمی
2- یاری رساندن به معلمان برای تشخیص و درمان كودكانی كه در زمینه بیان انشائی دچار ناتانی های اساسی هستند می باشد.
3- امید است كه تلاش های ما برای ارزیابی و ترمیم مشكلات بیان نوشتاری مورد استفاده خوانندگان، معلمان، والدین و بزرگسالانی كه دچار ناتوانی بیان نوشتاری هستند، قرار گیرد.
مقدمه
بیان نوشتاری به ارتباط اندیشه ها با یكدیگر از طریق علائم نگاره ای اشاره دارد. این مسئله مستلزم داشتن فكری برای ارتباط، داشتن زبانی برای بیان این افكار، ترجمه ی شفاهی به علائم به صورتی كه دیگران بتوانند افكار مورد نظر را بفهمند، است.
علاوه بر دست خط و هجی كردن به عنوان پیش نیازهایی برای بیان نوشتاری، پیش نیاز مهمتر رشد زبان می باشد.
آلی و دیش لر (1979 و Alley Deshler) اظهار داشتند كه بسیار احتمال دارد كه بزرگسالان مبتلا به ناتوانی یادگیری در سنین اولیه كودكی در زمینه ی شنیدن، صحبت كردن، و نوشتن مشكلاتی داشته اند. همچنین جانسون و میكل بست (1967 و Mykelebust و Johnson) بر اهمیت درك شنیداری، بیان شفاهی و خواندن در تحول زبان نوشتاری، تاكید كرده اند.
فلپز- گان و فلپز- تراساكی (1982و) اظهار داشتند كه، علاوه بر تحول زبان، «عمل نوشتن نیازمندی توانائیهای بصری مختلفی ست كه به آرامی با مهارتهای حركتی مناسب هماهنگ شده و یكپارچه می شوند.»
دانش آموزانی كه دامنه ی لغاتشان محدود بوده و در خواندن و استفاده از گرامر و تركیب جمله ضعیف هستند، مستعد داشتن مشكلاتی در سازماندهی و تنظیم افكارشان به شكل مناسبی جهت بیان نوشتاری هستند. انشاءهای كتبی آنها كوتاه بوده و به نظر می رسد كه از افكار پیچیده اجتناب می كنند.
بلچ (1975 و Belch) دریافت اشكالات در بیان نوشتاری شامل خطاهای گرامری، اشتباه هجی كردن كلمات، و خطاهایی در نقطه گذاری، می باشد.
دشلر و فرول وكاس )1978 و Deshler Ferrell Kass) دریافتند كه، دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری، در بازبینی تكالیف تحصیلی خویش، فقط در حدود یك سوم از خطاهایی را كه مرتكب شده اند، تصحیح می كنند. آنها غلط گیری كردن و یا خود-بازبینی تكالیف خویش را فرا نگرفته اند.
در نتیجه، دانش آموزان یاد می گیرند به شیوه های مختلفی این نوع از مشكلات بیان نوشتاری را جبران كنند. آنها از نوشتن اجتناب می كنند. دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری از نوشته های دیگران استفاده می كنند، گزارش ها را به شكل خلاصه می نویسند. اگر قابل دسترسی باشد از ضبط صوت استفاده می كنند، و امتحانات شفاهی را به امتحانات كتبی ترجیح می دهند. (آلی و دیشلر، 1979) به هر حال این نوع از راهبردهای جبرانی، كمك های محدودی برای دانش آموز هستند زیرا این راهبردهای برای انجام تكالیف فراوان روزانة او كه نیازمند بیان نوشتاری است، كافی نیستند.
بیان نوشتاری
یكی از انواع ناتوانیهای یادگیری بیان نوشتاری است كه به انتقال ایده ها و افكار به دیگران از طریق علائم نگاره ای اشاره دارد. ناتوانی های زبان نوشتاری شامل نواقصی در درك مطلب شنوایی، بیان شفاهی و خواندن می باشد. نگرش نسبت به تكالیف نوشتنی نیز یك جنبه ی مهم مشكلات زبان نوشتاری است.
عوامل موثر در ناتوانیهای زبان نوشتاری
در ملاحظه همبسته های بیان نوشتاری، اعتقاد به این امر كه بیان نوشتاری، بالاترین پیشرفت بشریت است، ضروری به نظر می رسد و فقط وقتی همه ی سطوح مقدماتی آن فراهم شده باشد، بدست می آید. (میكل بست- 1965)
سلسله مراتب اجزاء فنون زبان توسط گلوگ (1971-Kellog) طرح شده است. این اجزاء شامل تجربه كردن، شنیدن، صحبت كردن، خواندن و نوشتن می باشد. از آنجائیكه توانائیهای تحولی و مهارتهای تحصیلی زیادی، برای آسان ساختن زبان نوشتاری ضروری می باشد، امكان بررسی همه آنها در اینجا وجود ندارد. ما چهار عامل اصلی كه به نظر میرسد بطور اختصاصی با زبان نوشتاری مرتبط می باشند، را مورد بحث قرار می دهیم: 1- زبان شفاهی دریافتی 2- زبان شفاهی بیانی 3- خواندن 4- انگیزه
زبان شفاهی دریافتی
دانش آموزانی كه در فهم آنچه می شنوند اختلال دارند، معمولاً در رشد سلامت بیان شفاهی مانند زبان نوشتاری دچار مشكل هستند. این دانش آموزان به دلیل دامنه لغات محدود، مشكلاتی در درك مطلب خواهند داشت و مستعد هستند كه به جای تفكر انتزاعی در سطح تفكر عینی باقی بمانند. (جانسون و میكل بست- 1967).
ناتوانی های تحولی كه باعث مشكلاتی در زبان شفاهی دریافتی می شوند همچنین با زبان نوشتاری نیز تلاقی خواهند داشت.
زبان شفاهی بیانی
اختلالات در زبان شفاهی بیانی معمولاً در زبان نوشتاری دانش آموز به شكل مشكلاتی در تركیب و دیگر كنش های گرامری، سازماندهی كلمات در درون جملات، حذف انتهای كلمه، استفاده ناصحیح از زمان افعال و ضمائر، اغتشاش در ترتیب كلمه، دامنه لغت پراكنده و اشكال در كلمات یادآوری شده، می باشد.
لینک دانلود و توضیحات فایل”ناتوانی های بیان نوشتاری (اختلال در جمله نویسی و انشاء)”