چگونه شرکت دانش آموزان را در مسابقات معارف اسلامی و احکام و نماز جماعت رونق ببخشم
چگونه توانستم شرکت دانش آموزان را در مسابقات معارف اسلامی و احکام و نماز جماعت رونق ببخشم
چکیده
بر اساس اهمیت موضوع دانش آموز و ارتباط با قرآن و معارف قرآنی، راهکارهای مربوط به حیطه وظایف وزارت آموزش و پرورش، مهمترین راهکارهای گسترش فرهنگ و معارف قرآنی در میان دانش آموزان بوده است .
با اینكه ما معتقدیم قرآن كریم بزرگترین هدیه الهى براى انسان‌ها و گرانبهاترین میراث پیامبر اعظم(ص) در میان مسلمین است، امت اسلامى آنگونه كه شایسته است براى استفاده از این میراث عظیم از خود همت نشان نداده و نمىدهد. جامعه اسلامى پس از وفات پیامبر اكرم(ص) على رغم تأكیدات فراوان آن حضرت مبنى بر وجوب رجوع و عمل به قرآن، به عنوان ثقل اكبر و فرا گرفتن علوم قرآن از اهل بیت به عنوان ثقل اصغر، از تمسك به این حبل متین الهى محروم مانده است. در نتیجه جامعه اسلامى از جایگاه اصلى خویش كه قرآن آن‌ها را بدان مژده داده و مىفرماید: «انتم الاعلون ان كنتم مؤمنین»، (آل عمران، 13(ص)) باز ماندهاند و امروزه به این واقعیت تلخ مىباید اقرار نمود كه جامعه اسلامى به دلیل فاصله گرفتن از واقعیت قرآن و علوم اهل بیت، متحمل خسارتهاى جبران ناپذیرى شده است.
بر همین اساس اینجانب …. تصمیم گرفتم هرچه بیشتر دانش آموزان این مجتمع را به مقوله مسابقات قرآنی و معارف اسلامی و احکام و همچنین مسابقات و برنامه های پرورشی راغب سازم.
مقدمه
جوانی و نوجوانی ، بهار عمر و هنگام شكوفایى آن و آغاز فراز و نشیب‌هاى روحى و جسمى و رسیدن به رشد است. در این دوره كمكم شخصیت انسان شكل مىگیرد و پرسش‌هاى فكرى و فرهنگى بسیارى در ذهن دانش آموز پیدا مىشود. (بلر، 137(ص)، ص (ص)3) روزهاى دانش آموزى لبریز از زیبایى، نشاط، احساسات، لذت‌هاى متنوع، تفریح و آراستگى است. از سوى دیگر، خداجویى و خدایابى و دینباورى از ویژگی‌هاى این دوران است. با درك این ویژگی‌ها و انرژى متراكمى كه در آن‌ها وجود دارد و با تبیین صحیح باورها و ارزش‌هاى دینى و مذهبى، مىتوان روح ناآرام دانش آموز را آرامش و اطمینان بخشیده و او را به نجات و كمال رساند.
نهادهای فرهنگی جامعه وظیفه دارند قرآن كریم را كه تجلى‌گاه خداوند و یگانه وسیله ارتباط میان بندگان و آفریدگار جهان است، به میان دانش آموزان بیاورند و آنان را با كتاب خدا آشنا، و اندیشه و عمل آنان را با قرآن هماهنگ كنند و بدین وسیله، قرآن را از انزوا و مهجوریت خارج سازند تا فرستاده خدا در روز قیامت، لب به گلایه نگشاید: «و قال الرسول یا ربّ انّ قومى اتخذوا هذا القرآن مهجوراً»؛ (فرقان، 30) و رسول خدا گفت: پروردگارا (با اینكه هشدار دادى و فرمودى اگر مىخواهید سربلند و عزیز باشید، به قرآن عمل كنید) قوم من (نه تنها آن را ترك كردند) دورى از قرآن را پیشه خود ساختند.
