رموز موفقیت در درس و تحصیل
رموز موفقیت;درس;تحصیل;پروژه;پژوهش;پایان نامه;جزوه;مقاله;دانلود پروژه;دانلود پژوهش;دانلود پایان نامه;دانلود جزوه;دانلود مقاله
رموز موفقیت در درس و تحصیل
محورهاى پژوهش:
1 ـ معناى موفقیت چیست؟
2 ـ عوامل توفیق كدام است؟
3 ـ نقش دوستان معلّمان و خانواده در موفقیت دانش آموز چیست؟
4 ـ چگونه مى توان از استعدادها بهترین بهره را گرفت؟
5 ـ ویژگى هاى انسان هاى موفق چیست؟
6 ـ قواى جسمى و توان مندى هاى بدنى و فكرى چه تأثیرى در رشد علمى دارد؟
7 ـ تأثیر حافظه و نبوغ فكرى در موفقیت دانش آموز چیست؟
8 ـ وضعیّت روانى دانش آموز چه سهمى در توفیق او دارد؟
9 ـ عوامل عقب ماندگى درسى كدام است؟
10 ـ چه كنیم كه شكست ما را به یأس نكشاند؟
11 ـ نقش امید در موفقیت درسى.
12 ـ تأثیر اخلاص و بعد معنوى در موفقیت تحصیلى.
13 ـ نقش تغذیه سالم در موفقیت درسى و تحصیلى.
14 ـ میزان تأثیر ورزش و تفریحات سالم در موفقیت درسى.
15 ـ نمونه هایى از انسان هاى موفق در كسب علم.
16 ـ نمونه هایى از شكست خوردگان در مسیر دانش آموزى.
در هر كارى براى رسیدن به (هدف) و كسب موفقیت رمز و راز و شیوه ها و قواعدى است كه رعایت آنها راه را میان بُر مى سازد. درس خواندن و (موفقیّت تحصیلى) نیز از این قاعده مستثنا نیست. پس سزاوار و بجاست كه جوانان این رموز و روش ها را بشناسند و به كار بندند تا از تلاش علمى و آموزشى خود بیشترین بهره و سریع ترین ثمره را به دست آورند. برخى از این رموز عبارت اند از:
1 ـ سؤال
دانش آموز با برخوردارى از روحیه تواضع و كنار گذاشتنِ غرور آنچه را نمى داند باید بپرسد و مشكلات درسى خود را با معلّم در میان بگذارد. اگر كسى غرور و تكبر داشته باشد راه فهم و علم را به روى خود مى بندد و (پرسیدن) ـ كه اعتراف ضمنى به ندانستن است ـ براى او دشوار مى شود.
پرسش (كلید گنجینه دانش) است. این حكمت در كلمات پیامبر خدا(صلى الله علیه و آله)آمده است: (العلمُ خزائن و مفتاحُها السؤال. )1
گاهى هم شرم و خجالت مانع پرسیدن مى شود. امام باقر$ فرمود: (بپرس و از پرسیدن روى بر نگردان و خجالت نكش چرا كه این دانش را هر كس تكبّر یا خجالت داشته باشد نمى آموزد. )2
2 ـ فراغت خاطر
ذهن آشفته و خاطرِ پریشان مانع تحصیل است. پراكنده كارى و جدّى نگرفتن درس سبب سستى چرخه آموزش مى شود. آن كه هر روز موضوعى و هر فصل رشته اى بر مى گزیند و امروز و فردا مى كند و در كنار درس به كارهاى جنبى و متفرّقه مى پردازد و فرصت تحصیلى را به كارهاى غیر درسى صرف مى كند. عقب خواهد ماند.
پیامبر خدا(صلى الله علیه و آله)از جمله وصیت هاى حضرت خضر به موساى حكیم را چنین نقل مى كند: (یا موسى! تَفَرّغْ للِعلمِ انْ كنتَ تُریدُه فانّما العلمُ لمَنْ یَفْرَغُ له;3 اى موسى! اگر علم مى خواهى خود را براى آن خالص و فارغ بساز چرا كه دانش از آنِ كسى است كه خود را براى آن فارغ و یكدل كند.) در توصیه هاى امام سجاد$ راجع به حقوق معلّم آمده است كه عقل و ذهن و دل و فهم خود را براى معلّمت خالى و فارغ بساز تا بهتر بتوانى از دانش او بهره بگیرى.4
3 ـ توجّه و گوش دادن
تمركز فكر و جمع بودن حواس در هنگام تحصیل و فراگیرى دانش عامل مهمّى براى یادگیرى است. در متون دینى از موضوعى به نام (حُسن الإستماع) یاد شده است; یعنى خوب گوش كردن. كسى كه هنگام مطالعه و درس خواندن یا شنیدن درس استاد حواسش جمع نباشد و خوب گوش ندهد یادگیرى او هم دچار اختلال و آسیب خواهد شد. از سخنان امام على$ در این زمینه چنین مى خوانیم: (وقتى نزد دانشمندى نشسته اى بیش از آن كه حرف بزنى بر شنیدن حریص و مشتاق باش و همان طور كه خوب حرف زدن را یاد مى گیرى خوب گوش دادن را هم بیاموز.5
علامه طباطبائى در باره شهید مطهرى مى فرمود: (مرحوم مطهرى یك هوش فوق العاده اى داشت و حرف از او ضایع نمى شد. حرفى كه مى گفتیم مى گرفت و به مغزش مى رسید… هر چه مى گفتیم هدر نمى رفت ; مطمئن بودم كه هدر نمى رود. )6
4 ـ یادداشت
اگر علم را ثبت و ضبط و یادداشت نكنیم فراموش مى شود. به حافظه هم چندان نمى توان تكیه كرد. بسیارى افراد توفیق علمى خود را مدیون یادداشت هاى خویشند. حضرت رسول(صلى الله علیه و آله)فرمود: علم را به قید و بند بكشید (قیّدوا العلم). پرسیدند: به بند كشیدن علم چگونه است؟ فرمود: (كتابَتُهُ; با نوشتن آن. )7
امام حسن مجتبى$ فرزندان و برادر زادگان خود را گرد آورد و به آنان فرمود: شما كوچك هاى قومى هستید و امید است كه بزرگ هاى قوم دیگر شوید پس دانش بیاموزید. هر كس از شما نتوانست علم را حفظ كند و به خاطر بسپارد آن را بنویسد و در خانه اش بگذارد.8 امام صادق$ نیز فرمود: (اكتبوا فًإنّكم لا تحفظون حتّى تكتبوا;9 بنویسید شما آموخته هاى خود را حفظ نمى كنید تا آن كه بنویسید. )
ییادداشت بردارى از درس ها آموخته ها و شنیده ها یكى از رموز موفقیّت در تحصیل است. بسیارى نیازمند دفترها و جزوه هاى هم كلاسى هاى خویشند چرا كه خود ننوشته اند و از (یادداشت) بهره نگرفته اند.
