تحقیق درباره آیا طبیب ضامن است؟
تحقیق درباره آیا طبیب ضامن است;مقاله آیا طبیب ضامن است;حقوق جزایی
توضیحات :
تحقیق درباره آیا طبیب ضامن است؟ دارای 26 صفحه در قالب Word.قابل ویرایش.
بخشی از متن :
حبیب الله طاهرى
اشاره
در شریعت اسلام فراگیرى علوم مورد نیاز جامعه از قبیل علم طب واجب كفایى بوده و بر تمامى كسانى كه توان و امكانات و زمینه تحصیل چنین علمى را دارند واجب است تا حد رفع نیاز، آن را فراگیرند و نیاز جامعه را برطرف كنند.
در دستورات اسلامى به بهداشت و امور پزشكى توجه خاصى مبذول شده و بهداشت از ارزش والایى برخوردار است تا جایى كه «علم الابدان» در كنار «علم الادیان» قرار مىگیرد چنانكه رسولخدا«صلى الله علیه وآله وسلم» فرمود: «العلم علمان: علم الابدان و علم الادیان.» (2)
از سویى بر بیماران واجب است در صورت ابتلا به امراضى كه اگر به طبیب مراجعه نكنند ممكن است موجب هلاكت آنان و یا نقص عضو و یا قوه اى از قواى جسمانى آنان گردد، به طبیب مراجعه و خود را معالجه كنند و حق تعلل و كوتاهى را ندارند. دلیل این مطلب، حدیث: لا ضرر و لاضرار.» (3) و آیه: «و لا تلقوا بایدیكم الى التهلكه» (بقره / 195) و احادیثى دیگر از قبیل: «تداووا فان الذى انزل الداء انزل الدواء.» و «ان موسى علیه السلام مرض فعاده بنو اسرائیل و وصفواها له دواء فامتنع منه، فاوحى الله الیه ان الله یامره بذلك و الا لم یشغه» (4) و روایاتى دیگر كه نیاز به نقل همه آنها نیست.
از سوى دیگر بر طبیب نیز علاج امراضى كه اگر از معالجه آن امتناع نماید، موجب هلاكتیا نقص عضو و قواى جسمانى مىگردد، واجب است و امتناع و خوددارى از علاج علاوه بر حرمت، ضمان نیز دارد. در حدیثى ابان بن تغلب از امام صادق علیه السلام نقل مىكند كه آن حضرت فرمود: عیسى مسیح علیه السلام چنین مىفرمود: اگر طبیبى مداواى مجروحى را ترك كند (یعنى از معالجه جراحات بدن مریض به هر دلیلى امتناع ورزد) با وارد كننده جرح، شریك است چرا كه شخص وارد كننده جرح قصد فساد (و آزار رسانى) مجروح را داشته است و آن كسى هم كه توانایى مداوا را دارد ولى از معالج امتناع مىورزد فساد او را طالب است، (5) یعنى همانطورى كه وارد كننده جرح مقصر و ضامن است، طبیب ممتنع نیز ضامن است. بنابراین طبیب حق امتناع از معالجه را ندارد.
با وجود اینكه طبیب و طبابت در بینش اسلامى و همچنین در جوامع بشرى در طول تاریخ از منزلت والایى برخورد بوده و هست، و در عین حال بر بیماران واجب استبه آنان براى علاج امراضشان مراجعه نمایند، و بر آنان نیز علاج بیمار واجب و امتناع از آن حرام است، بالاخره طبیب یك انسان است و از مقام عصمتبرخوردار نیست و مانند هر انسان دیگرى ممكن است مرتكب خطا یا اشتباه شود، و در بعضى از مواقع نیز علىرغم سعى و تلاش پزشك و عدم وقوع هر گونه اشتباهى ممكن است معالجات پزشك منجر به ایراد خسارات مالى و جانى بیمار گردد. اینك سؤال این است كه آیا طبیب مسئول اعمال خویش و ضامن جبران خسارات وارده مىباشد یا نه خطاى طبیب ضمان آور نیست و بر فرض اگر ضمانى داشته باشد همانند خطاى قاضى باید از بیت المال پرداختشود؟
براى پاسخ روشن به این سؤال باید نخست محدوده بحث از جهات گوناگون (از قبیل اینكه: منظور از ضمان، ضمان قهرى استیا قرار دادى؟ و یا منظور از طبیب، طبیب جاهل استیا حاذق؟ خطاكار و مقصر استیا محتاط و بى تقصیر؟ و بالاخره عمل طبیب مصداق خطاى محض استیا شبه عمد؟ و امثال اینها) روشن شود، و پس از روشن شدن محدوده بحث، آنگاه ضمان و عدم ضمان طبیب طبق ادله بررسى شود تا معلوم گردد كه طبیب ضامن استیا نه، و بر فرض ضمان، آیا راهى براى سقوط ضمان وجود دارد كه بالاخره ذمه طبیب از ضمان برى شود یا نه؟ لذا در این مقاله این مبحث تحت عناوین ذیل مورد توجه و بررسى قرار مىگیرد: 1 – تعیین محدوده بحث. 2 – اثبات ضمان طبیب. 3 – عوامل سقوط ضمان طبیب.
و…
فهرست مطالب:
آیا طبیب ضامن است؟ 1
اشاره 1
1 – تعیین محدوده بحث 3
الف – معانى ضمان و موارد استعمال آن 3
ب – ضمان كدام طبیب ضامن است؟ 6
ضمان طبیب جاهل 7
ضمان طبیب مقصر 8
2 – اثبات ضمان طبیب 10
الف – نظر مشهور: (ضمان طبیب) 11
1 – روایات 11
2 – قواعد فقه و حقوق (19) 12
3 – اجماع 13
ب – نظر غیر مشهور (عدم ضمان طبیب): 14
ارزیابى دلایل دو گروه: 16
ایرادات وارده بر دلایل غیر مشهور (29) : 17
3 – عوامل سقوط ضمان طبیب 18
1 – تحصیل برائت: (30) 19
2 – عرف و عادت 20
3 – فقدان عمد و سوء نیت 21
4 – رضایت بیمار 22
جمع بندى 22
پى نوشتها: 23