دانلود عقب ماندگى هوشى
نقص اعمال هوشی;نقص تطابق رفتار با نیازهاى زندگى روزانه;مزمن بودن;وجود از زمان تولد یا آغاز کودکی;عقب ماندگى هوشى
عقب‌ماندگى هوشى یک بیمارى نیست، بلکه شمارى بیمارى‌هاى از نظر سبب‌شناختى متفاوت را دربر مى‌گیرد که در ویژگى‌هاى زیر مشترک هستند:
نقص اعمال هوشی،
نقص تطابق رفتار با نیازهاى زندگى روزانه،
مزمن بودن
وجود از زمان تولد یا آغاز کودکی.
اکنون توافق همگانى بر آن است که باید هم اعمال هوشى و هم تطابق رفتارى ناقص باشد تا بتوان کسى را دچار عقب‌ماندگى هوشى دانست. و نباید هیچ‌کس بر پایهٔ تصور و گمان ذهنى دچار عقب‌ماندگى هوشى به‌شمار رود. باید حتى‌المقدور اندازه‌گیرى‌هاى عینى براى تعیین اعمال هوشى و تطابق رفتارى به‌کار گرفته شود، ارزیابى سطح هوش باید بر پایهٔ اطلاعات در دسترس و از جمله شواهد بالینى (مانند شناخت و ناتوانى مثلاً کلامی)، تطابق رفتارى و یافته‌هاى روان‌سنجى باشد .
انواع عقب‌ماندگى هوشى
روان‌شناسان براى طبقه‌بندى درجهٔ عقب‌ماندگى هوش مفهوم IQ را به‌کار مى‌گیرند. امتیازهاى IQ بر این فرضیه قرار دارند که پراکندگى درجهٔ هوش در جامعهٔ کلى از منحنى توزیع نرمال یا توزیع گوس – با میانگین صد – پیروى مى‌کند. نیمى از جمعیت امتیاز بیش از صد به‌دست مى‌آورند و نیمى دیگر کمتر از صد و سه درصد از کم‌هوش‌ترین مردم امتیازى برابر هفتاد یا کمتر خواهند داشت. این دسته را به‌طور معمول عقب‌ماندهٔ هوشى به‌شمار مى‌آورند. سازمان بهداشت جهانى طبقه‌بندى زیر را براى تعیین عقب‌ماندگى هوشى به‌دست داده است
عقب‌ماندگى هوشى خفیف IQ بین ۵۰ تا ۷۰
عقب‌ماندگى هوشى شدید IQ بین ۲۰ تا ۳۴
عقب‌ماندگى هوشى متوسط IQ بین ۳۵ تا ۴۹
عقب‌ماندگى هوشى بسیار شدید IQ کمتر از ۲۰
عقب‌ماندگى هوشى بسیار شدید نادر است و بخش بزرگى از این کودکان به‌شدت ناتوان در سراسر زندگى کم یا بیش وابسته باقى مى‌مانند. بیشتر اوقات عقب‌ماندگى هوشى شامل اختلالات روانى هم هست. عقب‌ماندگى هوشى خفیف بسیار است. باید تأکید کرد که طیف IQ پیشنهاد شده نباید به‌صورت انتزاعى و مطلق به‌کار گرفته شود. در طول عمر اشخاص سطح IQ ضرورتاً پایدار نمى‌ماند.
دامنهٔ مشکل
برآورد شده است که نزدیک به سه درصد جمعیت جهان عقب‌ماندگى هوشى داشته باشند. در کشورهاى رو به پیشرفت نمى‌توان به آسانى رقم عقب‌مانده‌هاى هوشى تعیین کرد زیرا در سرشمارى‌ها این افراد به‌طور مشخص شمارش نمى‌شوند.
علل عقب‌ماندگى هوشى
عقب‌ماندگى هوشى بیشتر اوقات در نتیجهٔ بعضى جراحات یا بیمارى‌هاى جسمى است. در بسیارى از بیماران هم علت آن ناشناخته است. عوامل سببى شناخته شدهٔ عقب‌ماندگى هوشى عبارتند از:
بیمارى‌هاى زاگ‌شناختى (ژنتیک)؛ مانند: نشانگان داون، نشانگان کلاین‌فلتر، فنیل کتونوری، بیمارى تی-ساش، گالاکتوزومی، میکروسفالی، کم‌کارى تیروئید به‌صورت مادرزادی، این بیمارى یک یا چندژن یا ناهنجارى فام‌تنى (کروموزومی) را در بر مى‌گیرند.
